Rare geluiden…

Het was een rustige woensdagmiddag, een week of twee geleden. Het herfst zonnetje scheen en de deuren naar de tuin stonden lekker open. Ik was bezig  een klein wasje op te hangen, toen ik een vreemd geluid hoorde; een beetje klagend, gonzend, hoog geluid. Oren spitsend probeerde ik het thuis te brengen. Er leek wel iets van een melodie in te zitten… Zo te horen kwam het uit de school vandaan, direct in het straatje achter mijn tuin.. Vreemd… Het geluid zwol aan. ppfffwieieieieiieieie… Dat leek wel een…nee, dat kan toch niet! Jawel, ik ben toch niet gek… een doedelzak! En niet één, nee, meerderen! Nou ja zeg! Ik ben in Frankrijk, toch niet in Schotland! Maar het waren toch echt doedelzakken. Een uurtje of wat speelden de doedelzakken erop los, en het klonk nog leuk ook! Hier moest ik het mijne van weten, en ja hoor: Ook hier hebben ze de folklore van de doedelzak, alleen heet het hier bodega of craba, en het is een folklore die bijna verdwenen was maar nu weer in ere is hersteld. Laat nu onze dorpsschool tevens de bodega school zijn alwaar de muzikanten driftig aan het oefenen zijn voor het feest der feesten:

Hèt kastanje feest van Villardonnel!  (Waar ik niet alleen appeltaarten voor ga bakken, nee, ik ga ze zelfs verkopen, in de stand van de school! Als dat niet goed is voor mijn Frans & integratie , dan weet ik t ook niet meer!)