Verdriet

Haar broertje Ruben kwam dagelijks een broodje met pindakaas bij ons eten, daar in Villardonnel, heerlijk vond hij die Hollandse boterham. Zij zelf kwam ook regelmatig, was een tijdje het beste vriendinnetje van mijn dochter Zoë, logeerpartijtjes, blijven eten, samen gek doen. Totdat er een ander meisje in het dorp kwam wonen en zij het beste vriendinnetje van haar werd. Zo gaat dat als je een jaar of 12 bent. Even verdriet en dan weer verder.

Vlak voor de kerst kregen we via via bericht. Er was een ernstig auto ongeluk gebeurt op de weg van Villardonnel naar Villegailhenc, s’morgens vroeg om 8 uur, één dode en één zwaar gewonde, het was een koude ochtend en een plak ijs op de weg zorgde ervoor dat de 18 jarige bestuurder de macht over het stuur verloor. Jonge mensen uit Villardonnel. Kippevel want Villardonnel is maar klein, we kennen er veel mensen. Dan blijkt het ook om haar te gaan, het vriendinnetje, Daisy, ze ligt zwaargewond in coma. Druppelgewijs komt er nieuws, hoe het dorp een inzamelingsactie houdt omdat de mama van Daisy weinig geld heeft en in de wachtkamer van het ziekenhuis in Toulouse slaapt omdat een hotel te duur is. Er word meer dan 500 euro opgehaalt. Mama kan in een normaal bed slapen, voorzover dat lukt.

Het blijkt dat Daisy geen kansen meer heeft om uit de coma te komen, en de ouders besluiten dat het beter is hun dochter te laten gaan.

Daisy, 16 jaar, onderweg naar school op een koude december ochtend met haar buurjongen Thomas. Weggerukt uit het leven.  Het is niet eerlijk.