Dorpsleven

Villardonnel

Zo langzaam doet de herfst zijn intrede in het dorp. De bekende blaadjes vallen van de platanen en consorten en de typische geur van de Franse houtkachel sluiert op frisse momenten door het dorp. Lekker ruikt dat. De eerste herfststorm zit erop inclusief stroomuitval net op het moment dat je aan het koken bent. De kinderen vonden het geweldig zo’n provisorisch diner bij kaarslicht. Het kastanje feest  is ook weer achter de rug, de hekkensluiter in de lange rij van traditionele feesten in het dorp.  De B&B zat zelfs vol, en nadat we de auto van een stel van onze gasten met een mannetje of wat uit een greppel hadden gevist kon het feest beginnen. Zoals u wel zult vermoeden werd t weer eens een latertje. Omdat we nu veel meer mensen kennen en de taal beter spreken was het feest erg gezellig. Ik verwonder mij er nog steeds over hoe gemoedelijk alles hier gaat, we zijn volledig opgenomen en durven zelfs te stellen dat we vrienden hebben gemaakt. Regelmatig word er binnen gewipt voor een glaasje, een praatje en een mee etertje. Er worden bakjes tomaatjes gedoneerd of, net als vanmorgen weer, een kistje pompoenen gebracht vergezeld van een pot home made meloenjam. Volgend weekend mag ik met een paddenstoelenkenner mee op eetbare paddenstoelen jacht en volgend seizoen mag ik een handmatige druivenpluk fotograferen, iets wat ik al heel lang wil. picture (2)Ik schijn trouwens een nieuwe bijnaam te hebben op het dorp. De geest. Klinkt niet aardig maar is het wel. We hebben namelijk met Halloween als hele gezin de kindjes verrast op een kleine griezelshow bij ons huis. Volgens buurvrouw Annette hadden ze het er nog dagen over in het dorp! Geslaagde verkleedpartij dus. Leuk. Verder is het nu rustig in de B&B, het seizoen is voorbij. We mogen zeker niet mopperen dit eerste jaar, het is leuk druk geweest en we hebben boven verwachting gedraaid. Johann is nu steeds vaker en langer hier en ook het tatoeëren brengt steeds meer mensen binnen.  Joëlle heeft het veel beter naar haar zin op haar nieuwe school in Carcassonne, zit in t weekend zelfs te zeuren dat ze wou dat maandag was, dan mag ze weer naar school. Verraste emoticon  I know. Haar cijfers zijn prima en ze begrijpt alles een heel stuk beter. Voila, u ent weer een beetje op de hoogte en ik ga me haasten om op tijd bij de buuf te zijn, samen met nog een dorpsgenootje gaan we wat bekokstoven. Wat? Dat houd ik nog even geheim! Wie, ik?

9 thoughts on “Dorpsleven

Reactie? Graag!