Oeps…

Laat ik eens eerlijk blijven, u heeft  tenslotte niets aan een emigratieblog met allemaal vrolijke ladie da en happy de peppy berichten toch? Alhoewel dat natuurlijk wel lekker weg leest, en iedereen gerust stelt, maar het kan niet alleen maar rozengeur en maneschijn zijn. Wat is er aan de hand? Niets bijzonders hoor, geen drama ofzo, maar er knaagt iets aan me. Afgelopen weekend was mijn wederhelft hier, zoals ieder weekend, en hij zag er niet gelukkig uit. Nu is hij iedere zaterdag moe als hij hier aankomt, wat logisch is, maar dat trekt na een lekker maaltje en een dutje altijd zo weer bij. Nu was er meer aan de hand, ik voelde het aan mijn water. Tijd voor een goed gesprek dus. Het is hem allemaal wat veel. Het heen en weer gereis, het ons missen, de financiële verantwoording die hij nu alleen draagt. De twijfel en het ongeduld of we hier het huis zullen vinden wat we graag willen. Hij wil bij ons zijn, klussen aan een huis als hij hier is, nu verveelt hij zich hier. Logisch. Ik heb vele hobby’s, verveel me nooit. Fotootje hier, boodschapje daar, weblog, photoshop, en kinderen om voor te zorgen. Hij was, back in Nederland, eigenlijk maar één dag per week vrij. Die dag spendeerde hij lekker thuis, op de bank, chillen.  Nu is hij hier zomaar 3 dagen vrij. Da’s even wennen. Hij vind het heerlijk om een stuk te gaan rijden, wandelen, een terrasje te pikken, maar ieder weekend wordt natuurlijk ook een beetje veel van t goede. Ook financieel is het best een opgave, dat mag u gerust weten, ook al kun je bij ryan air goedkoop vliegen, het tikt toch aardig aan maandelijks. Het feit dat ryan air nu niet meer vanaf Eindhoven vliegt baart echtgenoot ook zorgen; hij moet nu vanaf Charleroi wat al gauw een twee uur en een kwartier rijden is van Spijkenisse, en dan nog eens terug…  bijna 5 uur reistijd, plus vliegen, plus wachten op de luchthaven… hij wordt er niet vrolijk van. En ik dus ook niet, want een ongelukkige man is een ongelukkige vrouw. We hebben besloten dat hij dit weekend niet naar ons toe komt. Even wat langere tijd ertussen, 10 dagen, en dan een dag extra hier. Dat betekent voor hem wat minder achter elkaar heen en weer, wat meer rust. Dat betekent ook wat langer zonder elkaar. Dat is dan weer wat minder. understatement Gelukkig kunnen we skypen, bellen,faxen en e-mailen, maar dat is toch niet hetzelfde. Ik mis mijn man. Weten dat hij zaterdag niet komt voelt rot, ook al komt  lieve blogvriendin Martine gezellig een paar daagjes logeren. We moeten maar een paar goeie flessen opentrekken denk ik zo….