Oranje

Ik heb t altijd al een vreselijke kleur gevonden, oranje. Vooral dat knallende fluoriserende oranje. Zacht oranje is wel mooi, op muren of gevels in landen waar er mooi licht is, niet in het koude Hollandse noorderlicht. (daar ben ik achter gekomen toen ik in een vlaag van verstandsverbijstering mijn muren en plafond in de woonkamer warm oranje had geschilderd, na een tijdje werd ik er knettergek van, en de warme, zuiderse sfeer die ik vergeefs had geprobeerd te creëren gaf mij meer het gevoel dat de kampioenschappen van het Hollandse voetbalteam in volle gang was….in mijn woonkamer…) Nu ben ik al geen voetbalfan. Als manlief voetbal wil kijken, hij is wel fan, dan zoek ik mijn computer op, of ik kijk boven t.v., geen probleem. Ik heb dus een produktieve tijd in het vooruitzicht, met het naderende E.K. Wat ik niet begrijp is de volledig losgeslagen comercie rond de kleur oranje. Je kunt geen reclamefolder openslaan of ze staan bol van de oranje troep, van petjes tot beestjes, strandstoelen, bierkratten, wc papier en pruiken. Waarschijnlijk ook nog wel oranje dildo’s ofzo. Bizar. Vroeger hing je de vlag uit, en sloeg een sjaaltje om je nek, zette misschien een petje op je hoofd, je zag ook auto’s rijden met vlaggetjes aan de antenne, dat was leuk, nu is het volslagen over de top. Hele straten zijn behangen met vlaggetjes, iedereen is oranje, praat oranje, hell, poept oranje. En het feest moet nog beginnen… Ik kan niet wachten. Hup Holland, Hup.

Hoe zou ik dat straks gaan beleven als Hollandse in Frankrijk? Word ik dan heel erg oranjefan? Hang ik dan Nederlandse vlaggen buiten? Zoeken we dan plaatsen waar allemaal Hollanders bij elkaar zitten en bitterballen eten? De tijd zal het leren…