Gezinsuitbreiding!

Weet u nog: De passie die ons om de oren vloog, tijdens de verhuizing? Welnu, die is niet zonder gevolgen gebleven…  Afgelopen zaterdag kwamen we aan het einde van de middag weer thuis na een erg gezellig dagje uit met onze visite, toen er vanuit de kamer een hoog piepgeluid kwam. Joëlle slaakte een kreet en riep: “Missy is bevallen!” Uiteraard liet ik alles uit mijn handen vallen en spurtte naar onze Miss, en jawel, ze was niet alleen bevallen, ze was nog steeds bezig! Om haar heen lagen al vier kleine donkere wurmpies die ze ijverig aan het schoonlikken was, toen ze klagelijk mauwde en haar 5e kind eruit werkte… Ach gut, arm ding, ik weet exact wat ze meemaakte…  Vrouwen onder elkaar…  you know.  Van dichtbij zag ik hoe haar moeder oer instinct aan het werk was, hoe ze haar eigen rommel opruimde, de nageboorte en navelstreng opat (nee, dat heb ik niet hoeven doen na mijn bevallingen, verschil moet er wezen) en de kittens warm en schoon likte. Al gauw lagen ze heerlijk te drinken bij haar, en kon ze even bijkomen. We gaven haar wat te eten en drinken, en een tijdje later was het hele prille gezinnetje in diepe rust. De kids zijn over the moon natuurlijk, en ik heb de aanwezige mannen in ons huis ook betrapt op het vertederd kijken naar het kleine grut, het is dan ook erg lief allemaal. Helaas heeft één van de kleintjes het niet gered, gisteren ontdekte Joëlle dat er eentje niet meer bewoog…. Zo hartverscheurend om te zien hoe mama poes het kleine, levenloze ding als een gek aan het likken was, maar we hebben het weggehaald en de kids hebben het een mooi plaatsje gegeven op een heuvel hier in de buurt.  De rest van de kleintjes doen het goed, ze groeien als kool en het is zo’n genot om te kijken naar dat kleine, wollige, krioelende spul, ik weet wel wat ik de komende weken aan het doen ben…..