SEX

kachelHA! Ik wist dat ik uw aandacht zou krijgen met deze titel. Gaan we het dan niet over seks hebben? Uh, nee. We gaan het hebben over een onderwerp waar misschien een nog groter taboe op ligt namelijk: GELD. Want hoe financier je nou een emigratie? Er zijn verschillende opties.

1) Je hebt een lange tijd gewerkt en gaat met pensioen. Je hebt al jaren een 2e huisje in La Douce wat je vrolijk iedere vakantie hebt opgeknapt en leeft lekker als god in Frankrijk van je opgebouwde pensioen(tje). Niks mis mee.

2) Je bulkt gewoon van het geld en kan wonen waar je wilt, wanneer je maar wilt. Ook niks mis mee, maar helaas voor weinigen weg gelegd.

3) Je krijgt een baan in Frankrijk aangeboden en kan daardoor gewoon in Frankrijk gaan wonen. Mazzelaars.

4) Je hebt in de guldentijd een huis gekocht in NL en je hebt de mazzel dat je dat huis  met leuke zakcentje kan verkopen, je verkoopt je hele hebben en houden in Nederland en start van de overgebleven centjes een bedrijf in Frankrijk. Van je reserves kun je een tijd vooruit. Droom scenario.

Maar hoe zit t dan met Jan met de pet? U weet wel, de mensen die gewoon in  Nederland voor een baas werken, of een klein bedrijfje hebben, een gezin, een gewoon koophuis hebben en verder weinig over houden? Kunnen die dan niet hun droom achterna? Het roer om gooien? Leven onder de Franse zon? Mensen zoals wij? Ik heb goed nieuws. Het kan. Je moet er wel wat voor doen en vooral: Heel wat voor laten. Vergeet nieuwe kleding voor een tijdje. Schrap uit eten en vakanties. In plaats daarvan wordt je uitgenodigd voor een etentje bij mensen in de Montagne, zit je aan een lange tafel pot-au-feu te eten met nog eens 10 vreemden en heb je de avond van je leven. Onbetaalbaar. Als tegenprestatie zitten ze dan weer gezellig bij jou aan een Indische rijsttafel. Wees bereid anders te consumeren. Op de markt en bij de lidl verkopen ze prima producten en stukken goedkoper.  Probeer positief te blijven als je even geen geld hebt om hout te kopen als je in je idyllische maar koude Franse huis met dikke truien en skisokken loopt te klappertanden. Hoe dankbaar ben je dan als één van je nieuwe Franse vrienden je man komt halen om zoveel hout te kappen als je hebben wilt op een terrein van een wederom Franse vriend met als tegenprestatie een paar sterre hout voor de man zelf. Nog net geen tranen als je man dan s ’avonds afgepeigerd maar zo trots als een pauw voor zijn zelfgehakt vuurtje zit. De oermens is in hem los gekomen. Dit is leven, zegt hij, en we nemen gelukkig zwijgend een slokje van onze zeer lekkere plaatselijke 3-euro-per-fles wijn. Zie de echte waarde van het leven; Gezin, eten, drinken, een dak boven je hoofd, een beetje diesel in je tank en  warmte. De rest is bijzaak. Wat ga je dan doen om aan geld te komen? Je begint een B&B bijvoorbeeld. Hartstikke leuk en als je genoeg gasten hebt kun je in de zomermaanden gewoon rondkomen. De herfst/wintermaanden zijn een ander verhaal, dan moet je iets anders verzinnen. Je hebt links en rechts wat inkomen van tattoos en fotografie maar da’s ook geen vetpot. Je stopt je laatste centjes -die je eigenlijk niet eens hebt- in het huren van een loods.  Daar begin je een kringloop winkel in, want ook de Fransen zijn niet gek en halen hun spulletjes gewoon tweedehands. Hoe ga je die loods vullen? Dat is niet zo moeilijk, je bent gezellig geïntegreerd en je dorp gunt je wat. Zo staan er soms gewoon dozen met spulletjes naast je voordeur, afzender onbekend. Of komen dorpsbewoners vragen of ze spullen bij je mogen neerzetten die jij dan voor ze verkoopt tegen een percentage van de opbrengst. Je struint rommelmarkten en internet af en soms, net als vandaag, hebbie mazzel en kom je een makelaar tegen die huizen in de buurt verkoopt en aanbied je in contact te brengen met kopers en verkopers die van hun oude spullen af willen. Super! U ziet, er zijn mogelijkheden zat. We hebben het niet breed momenteel, maar we hebben het goed. Met elkaar, met ons leven en met onze houtkachel die voorlopig weer een hele tijd mag branden. Ik zou met niemand willen ruilen.

24 thoughts on “SEX

  1. Van ruilen komt huilen, zei mijn moeder altijd, dus dat moet je zeker niet doen. Geniet van wat je zelf voor elkaar krijgt, en dat is in jullie geval heel veel. Het geeft ook zo’n lekker voldaan gevoel, onbetaalbaar!

    Like

  2. Wat een openhartig en positief blogje.
    Mooi om zo te lezen wat je nog meer kan doen als je wilt emigreren en hoe jullie het doen. Voordeel is natuurlijk wel dat jullie het ondernemen in het bloed hebben zitten zoals tattoos en fotografie, ook al is het geen vetpot. Nu een mooie shop.
    En heb er wel eens met W. over gehad, over jouw blog. Ik denk dat het ook wel een voordeel is dat je kinderen hebt, contacten worden iets beter gelegd.

    Fijn dat de houtkachel weer brand. Mooi om te lezen dat je zo gelukkig bent, met elkaar een wijntje en warmte.

    Like

    • Wij hebben ondervonden dat contacten leggen in Frankrijk helemaal niet moeilijk is, ook zonder kinderen, gewoon gezellig meedoen met evenementen, je neus laten zien op dorpsfeestjes en lid worden van clubjes! Succes gegarandeerd!

      Like

  3. Ik geloof dat ik denk dat het klopt ;-))) maar dan ook helemaal !!!! Groetjes vanuit winderig Pas de Calais, waar ik me net de pleu… heb lopen sjouwen aan hout voor de kachel, de lege flessen van gisteravond in een mand heb gedaan. Oh ja vanochtendvroeg als vers brood ben wezen halen. Ik bedoel maar …. Goeie zondag daar.

    Like

  4. Supergoed, openhartig en ook herkenbaar ( gelukkig !) verhaal . Ga zo door , wij genieten ervan en geeft ons weer moed door te zetten , ondanks de soms onvermijdelijke tegenvallers.

    Like

  5. hey wijvie, jij kneist dat wel. jij past je overal aan, ook al heb je geen cent te makken. je verhaal is weer spannend zoals al jouw verhalen hahaha. vond het super dat je me vorige week belde. we hebben geloof ik anderhalf uur zitten beppen. alleen de koffie ontbrak. net zoals vroeger aan de keukentafel. nou meis jullie redden het wel. love u

    Like

  6. Dit is precies mijn verhaal, ben ook uit pure `noodzaak` een 2e hands kledingwinkeltje begonnen met ´giften´van dorpsbewoners. En nu na 3 jaar helpt het
    me de winter door, ondanks gebrek aan stroom en verwarming. Maar na 8 jaar Frankrijk zijn onze eisen erg bijgesteld. We genieten inderdaad van véél kleinere
    dingen als voorheen. En dat mijn schoonmoeder ons verwilderd noemt vinden wij (nu)
    een compliment. Veel succes.
    Sandra

    Like

Reactie? Graag!